ලංකාවටම ජාතික ගීයක්... සැබෑ නිදහසක්

මේ සියල්ලන්ටම සතුටු විය හැකි අවස්ථාවකි. ඓතිහාසික අවස්ථාවකි. ජාතික ගීය භාෂා දෙකෙන් ගැයූ පළියට සංහිඳියාව බිහි වන්නේ නැත. එහෙත් මෙය ජාතික වශයෙන් හා ජාත්‍යන්තර වශයෙන් වැදගත් පණිවුඩයකි.

ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගැයීම අලූතෙන් ගෙන ආ නීතියක් හෝ අලූත් යෝජනාවක් නොවේ. එය යුද්ධය හේතුවෙන් අභියෝගයට ලක්වුණු නමුත් ලංකාවට ජාතික ගීයක් ලැබුණු කාලයේ පටන්ම තිබුණු එමෙන්ම වත්මනෙහි ක්‍‍්‍රියාත්මක වන දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාවෙන් නීත්‍යනුකූලව පිළිගත් සම්ප‍්‍රදායකි. වත්මන් ආණ්ඩුක්‍‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙහි භාෂා පිළිබඳව සඳහන් වන සිව්වෙනි පරිච්ෙඡ්දයෙහි ලංකාවේ ජාතික භාෂා ලෙස සිංහල සහ දෙමළ භාෂා පිළිගෙන තිබේ. රටක ජාතික ගීය ගැයෙන්නේ ජාතික භාෂාවෙනි. ව්‍යවස්ථාවේ සිව්වෙනි පරිච්ෙඡ්දයෙන්ම පිළිගන්නා ආකාරයට ලංකාවේ ව්‍යවස්ථා සහ අණපනත්වල දෙමළ පිටපත් තිබෙන අතර ආණ්ඩුක්‍‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ පස්වෙනි වගන්තියෙහි ශ‍්‍රී ලංකා ජාතික ගීය පිළිබඳව සඳහන්ව තිබේ. තුන්වැනි උපලේඛනයෙහි ජාතික ගීයෙහි පදමාලාව සහ සංගීතය සඳහන්ව ඇත. දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ සිංහල පිටපතෙන් ජාතික ගීය ලෙස සිංහලෙන්ිශ‍්‍රී ලංකා මාතා අප ශ‍්‍රී ලංකා’ යනුවෙන් ජාතික ගීය සඳහන් වන අතර එහි දෙමළ පිටපතෙහි එම සංගීතයට අදාළ එම ජාතික ගීයම දෙමළ භාෂාවට පරිවර්තනය වී සඳහන් වන අතරිශ‍්‍රී ලංකා තායේ’ යනුවෙන් එම පරිවර්තනය ආරම්භ වේ.


ආණ්ඩුක්‍‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දෙමළ පරිවර්තනය සලකා බලන අයකුට මෙම ව්‍යවස්ථාවේ අවුල ලිහාගත හැකිවනු ඇත. ජාතික ගීයේ පදමාලාව එකමය. සංගීතය එකමය. ගායනා කරන විට දැනෙන හැඟීමද එකමය. එක් ජාතියකට පමණක් අවබෝධ වන ජාතික ගීයක් කුමකටද? ජාතික ගීයක් ගයන්නේ කාගේ හෝ සංගීත රසඥතාව පිනවන්නට නොවේ. ජාතික අභිමානය ඇති කරන්නටය. අභිමානය ඇතිවන්නට නම් අර්ථය අවබෝධ විය යුතුය.

ඉන්දියාවට සැමදා බැනවදින්නෝ ජාතිකවාදීහුය. ඔවුහු ජාතික ගීය රාජ්‍ය භාෂා දෙකෙන්ම ගැයීමට විරුද්ධ වෙති. එහෙත් කිසිදිනක ඉන්දියානු ෆෙඩරල් ක්‍‍්‍රමයෙන් ආදර්ශ ගන්නට යෝජනා කළහොත් ඉන්දියාවේ තියෙන එක නෙවෙයි අපට ගැළපෙන දේ කළයුතුයැයි ඔවුහු පවසන්නෝය. කන්නට   ඕනෑ විට කබරගොයාත් තලගොයා ය.

භාෂා විශාල ප‍්‍රමාණයක් තිබෙන ඉන්දියාවේ ජාතික ගීය රබීන්ද්‍රනාත් තාගෝර් මහතා විසින් ලියා ඇත්තේ සුළුතර භාෂාවක් වන බෙංගාලි භාෂාවෙන්ය. ලංකාවට දෙමළ ජාතික ගීයක් තිබුණහොත් සිංහල ජාතිවාදීන් කුමක් කියනු ඇතිද? අනෙක් අතට ඉන්දියාවේ භාවිත වන අනෙක් භාෂා විශාල ප‍්‍රමාණයකටද ජාතික ගීය පරිවර්තනය කොට ඇති අතර ව්‍යවස්ථාවෙන් පිළිගෙන නැති නමුත් ජාතික වශයෙන් වැදගත් නොවන අවස්ථාවලදී ජාතික ගීය තමන්ගේ භාෂාවෙන් ඉන්දියානුවන් විසින් ගායනා කරනු ලබයි.
ජාත්‍යන්තර උදාහරණ අවශ්‍ය නම් දකුණු අප‍්‍රිකාවේ ජාතික ගීය භාෂා පහකින් ගයන බවත් කැනඩාව, නවසීලන්තය, කැමරුන්, අයර්ලන්තය, ස්විට්සර්ලන්තය, පින්ලන්තය, කෙන්යාව, ෆීජී ඇතුළු රටවල් විශාල ප‍්‍රමාණයක් ජාතික ගීය එකකට වැඩි භාෂා ගණනකින් ගයන බවත් පෙන්විය හැකිය. දකුණු අප‍්‍රිකාවේ ජාතික ගීය භාෂා පහකින් ගයන්නේ ය.

1951දී ආනන්ද සමරකෝන් මහතා ලියූ වත්මන් ජාතික ගීය භාවිත කිරීම ඇරඹුණු අතර එම කාලයේදීම එම්. නල්ලතම්බි නමැති ශ‍්‍රී ලාංකිකයා විසින් එම ජාතික ගීය දමිළ භාෂාවට පරිවර්තනය කර තිබුණේ සිංහල කතා කරන පුරවැසියෙක් ජාතික ගීය ගයද්දී දැනෙන හැඟීම දෙමළ පුරවැසියෙක්ටද ඇතිවනු පිණිසය. සමරකෝන් මහතාගේ ජාතික ගීය ඇතිවන්නට පෙර සිටම ලංකාවේ මුල් නිදහස් උත්සව කිහිපයේදීම ජාතික ගීය භාෂා දෙකෙන්ම ගැයීමට කටයුතු කර තිබුණි. යුද්ධය හේතුවෙන් ලංකාවේ දෙමළ ජනතාව තුළ පසුකාලීනව භාවිත නොවුණද ජාතික ගීය දෙමළ පෙළපොත්වල පවා තිබුණි. කුඩා ළමයින් අවබෝධයද සමඟ ජාතික ගීය ගැයීය. එහෙත් සිංහල අන්තවාදයේ ප‍්‍රතිඵල ලෙස දෙමළ ජනතාව ශ‍්‍රී ලාංකික ජාතික රාජ්‍යයක් වෙනුවට දෙමළ ඊළාම් රාජ්‍යයක් ගැන කල්පනා කළෝය. ලංකාවේ ජාතික ගීය වෙනුවට ඊළාම් ගීය ගැයූහ.

දැන් නැවතත් ඒ මිනිසුන්ට ශ‍්‍රී ලාංකික ජාතික ගීය ගැයීමට අවස්ථාව දිය යුතුය. නොදන්නා සිංහලෙන් නොව දන්නා දෙමළෙන් ගැයීමට අවස්ථාව දිය යුතුය. ජාතික නිදහස් දිනය රූපවාහිනියෙන් නරඹමින් අභිමානයෙන් ජාතික ගීය ගැයීමට ඉඩදිය යුතුය. මෙය ජාතික ගී දෙකක් ගැයීමක් හෝ වෙනත් තැන්වල සිදු නොකෙරෙන විහිළුවක් යැයි සිතන ළිං මැඩි ජාතිවාදීන්ට කිවයුත්තේ ජාතික ගී දෙකක් නොව ජාතික ගීය රාජ්‍ය භාෂා දෙකෙන්ම ගැයීමක් පමණක් බවත් මෙය අලූත් දෙයක් නොව ලංකාවේද ලෝකයේද මීට පෙර සිදුවූවක් බවත් ය.