බෝගස්වැව, චාවකච්චේරි, අස්ගිරිය හා අගමැතිගේ හමුදාව - ශේෂ පත්‍රය

ජාතිවාදී බෝම්බය පිපිරෙයිද?

චාවකච්චේරියේ බෝම්බ කට්ටලය හමුවී පැය කිහිපයක් යන විට ගින්න අවුලුවන්නට පිරිස් ඉදිරියට පැමිණ සිටීම පුදුම සිදුවීමක්. සියල්ලට කලින් නාමල් රාජපක්ෂ මේ ගැන ට්විටර් සටහනක් තියලත් හමාරයි. ලියුම්කරු ට්විටර් පණිවිඩය දැක ඒ මොහොතේම යාපනයේ මාධ්‍ය සහෝදරවරුන්ගෙන් විමසද්දී ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය ආයතනවත් මේ ගැන දැනගෙන තිබී නැහැ. ජීඑල් පීරිස් වහාම ප්‍රකාශයක් කරමින් කියන්නේ පුපුරන ද්‍රව්‍ය වැල්ලවත්තට ගෙනඒමේ සූදානමක් තිබුණු බවට තොරතුරු ලැබී තිබෙන බවයි. මාධ්‍ය වලටත් කලින් මේ අයට තොරතුරු ලැබුණේ කොහොමද? හමුවූ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ජැකට් එක හා ක්ලේමෝ හතර ඔතා තිබී ඇත්තේ 2008 වර්ෂයේ ලංකාදීප පුවත්පතකයි. යාපනය මාධ්‍යෙව්දීන් කියන්නේ බෝම්බ තබා එදිනෙදා දෙයක් ඔතන්නටවත් යාපනයේදී සිංහල පුවත්පත් පාවිච්චි නොවන බවයි. යාපනයේ ජනතාව අතර සිංහල පුවත්පත් ඉතා විරලයි. මේ නිවස වටලා ඇත්තේ ගංජා ඇතිබවට ලැබුණු තොරතුරක් මත. ගංජා වෙනුවට හමුවෙලා තියෙන්නේ බෝම්බ. මේ කතාවේ සැකසහිත තැන් ගොඩක් තියෙන්නේ සංවිධානාත්මක විදියට බෝම්බ තබන්නට උත්සාහයක් යාපනයේ නැතිවීමත් එවැන්නක් මවා පෙන්වන්නට කාට හෝ අවශ්‍ය වී ඇති බව පෙනෙන්න තිබීමත් නිසා.

බෝගස්වැව ප්‍රශ්ණය මොකක්ද?

බොදුබල සේනාව තමන්ගේ අළුත්ම නාටයය වෙනුවෙන් බෝගස්වැව යන්නට සූදානමින් සිටිනවා. ඉදිරියේදී මේක ජාතිවාදී කඳවුරේ ඉදිරිපෙළ සටන්පාඨයක් වේවි. බෝගස්වැව කියන්නේ ගම්මාන පහකින් සමන්විත ජනපදයක්. මේ ගම හදලා තියෙන ඉඩෙන් වැඩි කොටසක් 1930දී ගැසට් කළ රක්ෂිත ප්‍රදේශයකට අයිති වුණත් විල්පත්තුව වගේ කවුරුත් මේ ගැන කතා නොකළේ කැලෑ කැපුවේ සිංහල අය නිසයි. බෝගස්වැව 1, බෝගස්වැව 2, නන්දිමිත්‍රගම, සැලලිහිණිගම හා නාමල්ගම මේ ජනාවාසයේ ගම්මාන පහයි. රක්ෂිතය කපමින් 2011දී මේ ජනාවාසරකරණය ආරම්භ කළේ නාමල් රාජපක්ෂ මන්ත්‍රීවරයාගේ ඍජු මැදිහත්වීමෙන්. මෙහේ ගෙනැවිත් පදිංචි කළ අය අතරේ ගම්පහ, රත්නපුර වගේ ප්‍රදේශවල මිනිස්සු ඉන්නේ.  මිනිස්සුන්ට දුන්නේ විදුලිය විතරයි. වවුනියාවේ ඉඳන් කිලෝමීටර් 40ක් ඇතුලට තාරවත් නොදාපු දූවිලි පිරුණු පාරක ගිහින් ජීවත්වෙන මේ මිනිස්සුන්ට ආදායම් මාර්ග තියා ගෙවල්වත් හදලා දුන්නේ නැහැ. සංදර්ශන අවශ්‍යතාවයට හදපු ගෙවල් කිහිපයක් හැරුණාම. ඒ කාලයේ මේ ගැන කටක් අරින්නවත් මොන සේනාවක්වත් හිටියේ නැහැ. මේ පදිංචිකරුවන්ගේ අතිබහුතරය යුද්ධය නිසා මේ තැන්වලින් යන්න සිද්ධ වුණු අයත් නෙවෙයි. බෝගස්වැව කියන්නේ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව තුළ සිංහලකරණයට තිබුණු වුවමනාවේ ප්‍රතිඵලයක් විදියට හැදුණු ගමක්. කතාකරන ඕන දෙයක් මේ ටික මතක තබාගෙන කතා කළානම් හොඳයි.

ආර්ථිකය ගැන විවෘත වෙමු

පහුගිය සතියේ ජනාධිපතිවරයා මාධ්‍ය හමුවේ අදහස් දක්වපු වෙලාවේත් ආර්ථික අර්බුදය ගැන විමසනකොට කීවේ රටේ විශාල ආර්ථික අර්බුදයක් නැති බවයි. අගමැති ආර්ථික අර්බුදයක් ඇති බව කියද්දී ජනාධිපති එවැන්නක් නැතැයි කියන්නේ ඇයිදැයි බොහෝ අය ප්‍රශ්ණ කරනවා. ආර්ථික විශේෂඥයන් කියන විදියට ගැටලුව ගැන ජනතාව සමඟ නිති සංවාද කරලා තත්වය පහදා දෙමින් මිස මේ තත්වය කළමණාකරණය කරන්න බැහැ.  මේ වෙද්දී කලින් ස්ථායී මට්ටමේ තිබුනු ලංකාවේ ආර්ථිකය ඍණ මට්ටමක පවතින්නේ. ගෙවාගන්න බැරි විශාල ණය බරක් තියෙනවා. මේ කටුක සත්‍යය ජනාධිපතිවරයාට හා අගමැතිවරයාට ජනතාව අමතන්න ලැබෙන අවස්ථාවල සිහිපත් කිරීමෙන්  රජය ගැනීමට නියමිත පියවර වලට ජනතා අනුමැතිය ලබාගන්න පුළුවන් වෙනු ඇති බවයි ආර්ථික විශේෂඥයන් අප සමඟ අදහස් දක්වමින් සිහිපත් කරන්නේ.

හමුදාව දැම්මම හරිද?

අගමැතිවරයා පහුගිය දවසක රාජකීය විද්‍යාලයේදී කීවේ අධ්‍යාපන සේවයේ සිටින නිලධාරීන් වැඩකරන්නේ නැතිනම් ඔවුන්ව ඉවත් කොට පෞද්ගලික සේවයේ රාජ්‍ය සේවයේ විශ්‍රාමික නිලධාරීන් හා හමුදා සහ පොලිස් සේවයේ විනයක් තියෙන නිලධාරීන් බඳවාගෙන අධ්‍යාපනය ඉහළ නංවන බවයි. අධ්‍යාපන සේවයට හමුදාවේ අයව යෙදවීම කියන්නේ නම් බරපතල අවුලක් බව කිව යුතුයි. හොඳට හෝ නරකට කාලයක් තිස්සේ අධ්‍යාපනය නම් විෂය තුළ සේවය කළ නිලධාරීන්ට වඩා මිලිටරි නිලධාරීන් හොඳ වන්නේ ෆැසිස්ට්වාදයක් කරා යන මිලිටරි රාජ්‍යයක් තුළ මිසක් යහපාලනය කරා යන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍යයකට නෙවෙයි. අවශ්‍ය අධ්‍යාපනයේ නවීන සංකල්ප ගැන සිතන නිලධාරීන්වයි. මීට පෙර විදුහල්පතිවරුන්ට කර්නල් පදවි දෙන්නට ගියේද මිලිටරි විනය හා සිවිල් පුරවැසියෙකු සතුවිය යුතු විනය අතර වෙනස හඳුනාගන්නට පාලකයන්ට නොහැකි වූ නිසා.

අස්ගිරියේ වැඩවසම් චින්තනය

නව මධ්‍යම පළාත් ආණ්ඩුකාරවරියගේ ලිංගික අනන්‍යතාවය ඉතා බාල විදියට ප්‍රශ්ණ කිරීම ලංකාව කොයිතරම් නොදියුණු ජාතියක්ද කියන එක මිසක් වෙන මොනවා පසක් කරනවාද? මහනුවර පාරත් වසාගෙන ඉන්න අස්ගිරි පාර්ශ්වයේ නායක හිමිවරුන් මේ කාන්තාව ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ ඇය ලිංගික විපර්යාසයකට බඳුන්වීම නිසානම් ඒක බුද්ධ ශාසනයේ මූලික ඉගැන්වීම් අමතක වී මිනිසුන් විවිධ සීමා වලින් බෙදා වෙන්කිරීමට එරෙහිව බුදුන් කළ දේශනා වලට එරෙහිව යෑමක්. මේ ආයතන පටු ජාති, කුල සීමා ආරක්ෂා කරමින් ඒවා රැකගන්න වැඩවසම් ආයතන මිසක් මිනිසුන් ආධ්‍යාත්මිකව දියුණු තත්වයකට ගෙනියන්න පුළුවන් ආයතන නොවන බව දිගින් දිගටම ඔප්පු කරමින් පවතිනවා. මේවා අනාගතයට කෞතුක භාණ්ඩ ලෙස මිසක් තවත් ක්‍රියාකාරීව පවතින්න අවශ්‍යද කියලා හිතා බලන්න වෙනවා.

(රාවය පුවත්පතට මවිසින් සතිපතා ලියන ශේෂ පත්‍රය නම් කොලමේ සංක්ෂිප්ත සටහනකි )