කොස්තාට ගහලා ලියන්නේ නැද්ද බං

ඉදිරියට ලියනවායැයි කියා නොලියූ සටහන් දෙකක් තියෙනවා. ලියන්න හිතාගෙන කල්දාන සටහන් කිහිපයක් තියෙනවා.. 

ඒවා අස්සේ විමල් කුමාර්ද කොස්තා ලොවෙන් සමුගත්තා... 

ඉන්බොක්ස් කරලා මගෙන් ඇහුවා කොස්තාට බැණලා ලියන්නේ නැද්ද කියලා... 


මම කොස්තා ගැන ලියන්නේ මොනවද? අපි දෙවැනි සහස්‍රකයෙ දරුවො. අපේ කාලෙට විමල් කුමාර්ද කොස්තාව දකින්න ලැබුණේ අඩුවෙන්. පුංචි කාලේ අයිටීඑන් එකේද කොහේද දියමන්ති චිත්‍රපටිය බැලුවා මතකයි. ඒ කොස්තාව මුලින්ම දැක්ක වෙලාව වෙන්න ඇති. ඉන්පස්සේ අතරින් පතර එහෙත් මතක හිටින ඔහුගේ රංගනයන් දකින්න ලැබුණා.  කොස්තා ගැන දන්නේ එපමණයි. 

ඕලෙවල් ඩ්‍රාමා කරද්දී අභිරූපණය ගැන ඉගෙනගන්නකොට කොස්තා ගැන ඉගෙනගත්තා. 

ඉන්පස්සේ කොස්තා ගැන ඇහුවේ මගේ එහාපැත්තේ මේසයේ ඉන්න ජීවිතේ අපූරු විදියට විඳින අපූරු මිත්‍රයාගෙන්. රාවයේ තමන්ගේම වර්ණයක් ඇඳලා තියෙන කේ. සංජීවගෙන්. අනිත් පැත්තේ ඉන්න සොඳුරු මිනිහා නිමල් අබේසිංහගෙන්. 

දෙන්නාම නිතර යනවා බොරැල්ල රිට්ස් එක යට තියෙන බාර් එකට. බොන්න... 

එතැනදී නිතර හමුවෙන මිත්‍රයෙක් තමයි විමල් කුමාර් ද කොස්තා. ඒ හමුවුණත් රාවයට කොස්තාගේ ඉන්ටවීව් එකක් ආවේ නැහැ. ඒ වෙනුවට සැබැවින්ම කොස්තා නම් මිනිසාව ආශ්‍රය කරන්න ඒ දෙන්නාට ලැබුණා. 

කොස්තා ගැන දැන හිටියේ එපමණයි.

කෙනෙක් මැරුණම මැරුණ කෙනාටවත් තේරෙන්නේ නැති විදියේ ඒවා ලියනවා කියලා මට චෝදනා ගොඩයි...

කොස්තා මැරුණාම බයිට් එකට වගේ එයා ගැන ලියන්නේ නැද්ද කියලා ඇහුවේ ඒ නිසයි.

ඔය කතා එන්නේ අමරදේව ගැනත් විජය නන්දසිරි ගැනත් මම ලීව දේවල් නිසා. 

අමරදේව කියන්නේ පුංචි කාලේ ඉඳන් අහන්න කැමති නැත්නම් බලෙන් හරි අහන්න දෙන සිංහල ගායකයා. විජය නන්දසිරි කියන්නේ බන්දු - ටෙනී ජෝක්ස් වලින් පස්සේ ලංකාවේ විකට රංගනයේ ඉදිරියෙන් හිටි කෙනා.  

(විජය නන්දසිරි කරන්නේ සීරියස් ජෝක් බන්දු කරපුවා පීචං කියන්නේ බොරු. බන්දුලාව කම්මැලි හිතෙද්දී විජය ආපු එකයි වුණේ. ෆ්‍රෙඩී සිල්වාව කම්මැලි වුණාම බන්දුලා ආවා වගේ. බන්දුව බලපු අයම  තමයි විජය නන්දසිරිව බැලුවේ.)

මේ දෙන්නාම ගැන මට අත්දැකීම් තිබුණත් කොස්තා ගැන තිබුණේ මතකයන් තමයි. ඒක මගේ අඩුවක් වෙන්න ඇති.

ආයෙමත් කියන්න තියෙන්නේ ඇත්තටම කෙනෙක් මැරුණාම එයාගේ හොඳ විතරක් ලියන්න ඕනද? මතකබණ කියන හාමුදුරුවරු වගේ වෙන්න ඕනද?

අනේ බං..... 


කොහොම වුණත් කොස්තාව අන්තිමේ මට මතක තියෙන්නේ ජීවිතේ අපූරුවට වින්දා කෙනෙක් විදියට. 

අන්තිමේදී කේ. සංජීව මුහුණුපොතේ තැබුව සටහන උපුටාගන්නම්.


කොස්තයියා

කේ. සංජීව සහ කොස්තා

අපි බොරැල්ලට ගියොත් රිට්ස් එකේ යට බාර් එකට යනවා ගොඩක් වෙලාවට. ඒ අරක්කුවල රසත් එක්ක කලවම් කරලා මිනිස් ඇසුරක රසය තොල ගාන්න. මෙහෙම රිට්ස් එකට යන ගොඩක් වේලාවට කොස්තයියා ඉන්නවා පුටුවක. අරක්කු සීයකට කලවම් සැන්ඩි අසෝකා වීදුරුවක. නැත්තන් රිට්ස් අදුරේ අපි බොනකොට දිලිසෙන්න මැදපු සපත්තු ඇදගෙන පිලිවෙල ෂුට් එකක බැහැලා ඔහු එනවා.. ආ මල්ලී.. මට හිතෙන්නේ කොස්තයියා තමන්ගේ පලිගු වීදුරු කැට වගේ දිලිසෙන අතීතය මේ අරක්කු රසය එක්ක හැමදාම මාත්තු කලා කියලා. කොස්තයියා කියන්නේ වැරදි ජීවිතේ හොයාගෙන ගිය මිනිහෙක්.. දැන්නම් මෙහෙම මිනිස්සු හරි අඩුයි. හැබැයි අරක්කු වගේ රස ජීවිතයක් ඕනිම මිනිහෙකුට ලගා කරගන්න පුළුවන් කියන එක කොස්තයියගෙන් පේන්න ගන්නවා. මිනිහෙක් කට්ටකාලා මෙහෙම ජිවිතයක් ගත්තහම ඔහුට සමාජයේ සම්මත ගොඩක්දෙවල් නැතිවෙනවා. ඒකතමයි අර සොමි ජීවිතේ හිලව්ව. කොස්තයියගේ නළු ජීවිතේ මට හිතෙන විදිහට පටන්ගන්නේ සුගත් ලගින්. ඒ හිතහොද අම්මන්ඩි නාට්යෙන්. ඊලගට දුන්න තමයි කොස්තයියා නළුවෙක් කරන්නේ. ඒ සම්මානෙකුත් එක්ක. ඊලගට දම්ම පතිරාජ එල් එස් වගේ අයත් එක්ක ඇබ්සර්ඩ් තියටර් (Theatre of the Absurd) එකේ රගන කොස්තයියා පතී එක්ක සිනමාවට එනවා. ඇත්තටම කොස්තයියා දැක්කගමන් මට කෙලින්ම මතක්වෙන්නේ බබරු ඇවිත් ෆිල්ම් එකේ වීරේ කරන දේශනේ.. අන්තිමට හරක්විතරයි මේක අහගෙන ඉන්න ඉතුරු වෙන්නේ... ඇත්තටම කොස්තයියා කියන්නේ නළුවෙක්. මුල්කාලීන නාට්ටි ටිකයි ෆිල්ම් ටිකයි බැලුවනම් මේ නළුකම අදුරගන්න අමාරු නැහැ. ලංකාවේ නළුවන් අස්සේ ජෝ, ගාමිනි ඉන්නේ කොතනද එතන කොස්තයියත් ඉන්නවා.. සමහර වෙලාවට ඊටත් වැඩිය උසින්. ඉතිං දැන් කොස්තයියා යන්න ගිහිං... රිට්ස් පාලු වෙලා. අරක්කුත් ගනන්ගිහින් එහෙම බැලුවහම ඔයා ගිය එකත් හොදයි කියලා හිතෙනවා...

- කේ. සංජීව