නපුංසක බලු ගෑණු වැඩ කරන්න එපා ඕයි

බ්ලොග් අඩවියේ හිට්ස් සංඛ්‍යාව  ලක්ෂය ඉක්මවූවා. 

ටික දවසක් තිස්සේ බ්ලොග් ලියන්න වගේම කියවන්නත් මට බැරිවුණා. විජය නන්දසිරි ගැන ලියපු සටහනට ගල් සහ මල් ආවාට පස්සේ. මායා ගැන පෝස්ට් එක දාන්න දවසකට දෙකකට කලින් තමයි බ්ලොගක් කියවන්න කියලා බ්ලොග් අවකාශයට ආවේ. ඒත් එතැන ජරා වලක් බවට පත්ව තිබුණ හින්දා පෝස්ට් එකක් දාන්න අපුලක් ඇතිවුණා. ඒ නිසා නිකම් ඉඳපු මම ෆෝන් එකෙන් ලියපු මායා ගැන සටහන බ්ලොග් අඩවියට එකතු කළා. ඒක බ්ලොග් අඩවියේ පාඨකයන් සංඛ්‍යාව ලක්ෂය දක්වා ගෙනගියා.

මම හිතාගෙන හිටියා හෙමින් හෙමින් ගමන් කරපු බ්ලොග් අඩවිය ලක්ෂය පිරෙන මොහොතේ සටහනක් ලියන්න. බ්ලොග් අඩවියේ අතහිත දුන් අයට ස්තූතියක් කරලා බ්ලොග් අඩවිය පටන්ගන්න හේතුවත් බ්ලොග්කරණයේදී මම හුරුවෙලා තිබුණ විදියත් ටිකක් පැහැදිළි කරන්න. කොහොමහරි පවතින වාතාවරණයේ සීන් එකත් එක්ක මට හිතුණා පොදු වැසිකිලයක් අරින්න. මාතලන්ගේ අර්ථකථනය අනුව. (මේකෙ කොහොමත් ටොයිලට් යන්න ගොඩක් අය එන එකක් නැහැ. මොකද මම වෙන ටොයිලට් වලට ගියත් මුත්‍රා පාරක් ඇර වෙන දේවල් කරනවා අඩු හින්දා)


සිංහල බ්ලොග් ලොව ලොකුම පොදු වැසිකිලිය තියෙන්නේ මාතලන්ට කියලයි මට හිතෙන්නේ. මොකද රටේ වෙන දේශපාලන සංස්කෘතික සමාජීය ආර්ථික වගේ සීන් සම්බන්ධයෙන්නේ මාතලන් ලියන්නේ. කමෙන්ට් කිරීම ටොයිලට් යෑමක්නං වැඩියෙන්ම ටොයිලට් යන්නේ මාතෙ අයියගේම බ්ලොග් එකට තමයි. කොහොම වුණත් මාතලන් පහුගිය දිනවල කී දේවල් හරිද වැරදිද එකඟද නැද්ද කියලා කියන්න නෙවෙයි මං හදන්නේ. මට ඒවා අදාල නෑනේ..... 

කාරණේට එමු.............................

උඩුවාගේ සටහන් අඩවිය පටන්ගත්තේ දේශපාලනය ගැන ලියන්නයි. ඒත් වැඩියෙන්ම කියවලා තියෙන්නේ මම සිනමාව ගැනත් කලාව ගැනත් ලියපු දේවල් බව දකින්න පුළුවන්. අපේ බොහො දෙනෙක් දැන් දේශපාලනය ගැන කියැවීමත් ලිවීමත් ගැන ලොකු උනන්දුවක් දක්වන්නේ නැහැ. විශේෂයෙන් මට දේශපාලනය ගැන රහ හිතෙන විදියට ලියන්න බැරිව ඇති. සිනමාව ගැන මා ලියන දේවල් රසවත් වෙන්නැති. කොහොම හරි දේශපාලනය ගැන අඩුවෙන් ලියන්න කාලයත් එක්ක මං හුරුවුනා. 

බ්ලොග් එක මං පටන්ගන්න කලින් ඒ වෙද්දී ජනප්‍රිය බ්ලොග් කිහිපයක් කියෙව්වා. කතන්දර, බස්සි, මාතලන්, රසිකලොජිස්ට්, පැරා වගේ බ්ලොග් වැඩියෙන් අධ්‍යනේ කළා. එතැනින් මට  ලැබුණු ලක්ෂණ විදියට දැනෙන්නේ බස්සිගේ තරුණකමයි, රසිකගේ භාෂාව ඇතුළු සමහර දේවලුයි මාතලන්ගේ ස්පීඩ් එකයි වගේ දේවල්.

මුලින්ම මම මට ආවේණික භාෂා ශෛලියක් හදාගන්න උත්සාහ කළා. රසික, පැරා වගේ ලිඛිත භාසාවෙන් ලියන අතරෙ වරහන් වල කකා, මාතලන් වගේ කතාකරන භාෂාවෙන් නෝමල් වචනත් අසම්මත වචනත් යොදන්න ඕන කියලා මම හිතුවා. ඒත් කල් යද්දී එහෙම ශෛලියකින් ලිවීම ආයාසයකින් කරන්න ඕන කියලා තේරෙනකොට මං වැඩේ අතෑරියා. ඔළුවට එන ඕන විදියකට ලිව්වා.

මං අළුත් වුණත් අළුත් පොඩි එකෙක් කියලා නොතකා රසික, මාතලන් වගේ දැවැන්තයෝ කමෙන්ට් කළා. මාතලන් මාව සින්ඩියට දාගනිද්දී රසික මං වෙනුවෙන් පෝස්ට් එකක් ලීවා. කොළඹ ගමයා මගේ ලිපි නෙළුම් යායේ එල්ලුවා. ඒමවා මේවා නිසා බ්ලොග් ලොව මාව අඳුනගත්තා.

මොනා ගැන ලීවත් මම කල්පනා කරමින් කපමින් කොටමින් සැලසුම් කරමින් ලියන්නෙක් නෙවෙයි. එකපාර ලියවෙන පිටපත් පබ්ලිෂ් බට්න් එක ඔබලා පබ්ලිෂ් කරනවා. කිසිම සටහනක් කපලා නැහැ. සමහර වෙලාවට පබ්ලිෂ් කළාට පස්සෙ ඕවර් ගිහිල්ල කියල තේරුණොත් සමහර කොටස් ඉවත් කරපු, වෙනස් කරපු වෙලාවල් තිබුණා. අනෙක් අතට කොන්ක්‍රීට් මතවාදයක් මගේ සටහන් ඇතුලේ ඉදිරිපත් කරන්න මගේ කැමැත්තක් නැහැ. මතවාද තියෙන්නේ දාර්ශණිකයන්ට. මම වෘත්තියක් හැටියට ජර්නලිසම් කරන, අතට අහුවෙන දේ අහුවෙන විදියට කියවගන්න උත්සාහ කරන අපිළිවෙලින් යුතු පොරක්. මම කියන සමහර දේවල් ගිනිපුපුරු වුණා. සමහර දේවල් මටම පාරාවලල්ලක් වුණා.

මාව තේරුම් අරන් තිබුණා සන්නස්ගල. එයා කිව්වා තරිඳු ඇවිල්ලා මොකක්හරි ගිනි පුපුරක් දල්වලා ආතල් එකේ බලාගෙන ඉන්න ජාතියේ පොරක් කියලා. බොහෝවිට ඔහු කිව්ව දේ හරි. මං දැඩිව විශ්වාස කරනවා සමාජ මාධ්‍ය ඇතුලේ ලියන දේට වඩා ලියන දේවල්වලට එන ප්‍රතිචාර එක්කයි සංවාදයක් සම්පූර්ණ වෙන්නේ කියලා.

මේ යුගයේ අපේ අතට සෝෂල් මීඩියා අහුවෙලා තියෙනවා. අපි අපට රිසි රිසි විදියට ඒක අල්ලගෙන නොයෙක් දේවල් කරනවා. ඒ අතරෙ අපි හිතනවා අපි මාර දේශපාලන වැඩක් කරනවා කියලා. එහෙම නෑ. අපි මේ පොඩි ෆන් එකක් ගන්නේ. හැමෝම.

මුලින් හැකි හැමවෙලාවෙම සහෝදර බ්ලොග් අඩවිවලට ගිහින් කමෙන්ට් කරන්න මම හුරුවුණත් පස්සේ විවිධ වගකීම් මගේ කරපිට වැටුනු හින්දා බ්ලොග් කියවනවා මිසක් කමෙන්ට් කරන්න වෙලාවක් ලැබුණේ නැහැ. මෑත කාලයේ නම් මගේ බ්ලොගට වැටුණු කමෙන්ට් වලට රිප්ලයි කරන්න ලැබුණෙත් නැහැ. ලක්ෂයෙන් පස්සේ එවන් වැරදි නොකරන බව සමාව භාජනයෙන් යුතුව කියන්න ඕන. ඉස්සරහට රිප්ලයි වලට රිප්ලයි දාලා බ්ලොග් සංවාදය කම්ප්ලීට් කරන්න මං බලාපොරොත්තු වෙනවා.

බල්ලො මිනිස්සුන්ට මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවක් දාන්න කාලයක් තිස්සේ බලාගෙන ඉන්න බව ජනප්‍රිය කතාවක්. මොකද ස්ත්‍රී දූෂණයක් කළත්, පික්පොකට් ගැහුවත් යාළුවාගේ නෝනට අතවර කළත් කියන්නෙ බලුවැඩ කරන්න එපා ඕයි කියලයි. එහෙම කිව්වත් බල්ලෝ කවදාවත් ඒ විදියේ වැඩ කරන්නේ නැහැ. බලු වැඩ කරන්න එපා ඕයි කියලා අපි බණින්නේ කවදාවත් බල්ලෝ නොකරන වැඩ කරන මිනිස්සුන්ටයි.

ගෑණු වැඩ කරන්න එපා සහ පිරිමියෙක් වගේ ඉඳපං වගේ කතා වුණත් අපි එදිනෙදා භාවිතයේදී යොදන වචන. උඹෙ පිරිමිකම තියාගනින්. අපි තවෙකෙක්ට උපදෙස් දෙනවා. ඒකෙන් අදහස් වෙන්නේ මොකක්ද? පිරිමියා ඉදිරියෙන් ඉන්න ඕන බවද?

ගෑණු කෙනෙක්ගෙන් කවුරුහරි බැණුම් ඇහුවොත් කියන්නේ පිරිමිකම නැතිවුණා ගෑණියෙක්ගෙන් බැණුම් ඇහුවා කියලා. ගුටිකෑවත් එහෙමයි.

අනෙක් අතට සෙට් එකක කේලම් කියන පොරක් හිටියොත් කියන්නේ ගෑණියෙක් වගේ කේලම් කියනවා කියලා. ගෑණියෙක් වෙන්න එපා කියලා.

අපි සමාජය ඇතුලේ සමහර දුර්වලතා. පසුගාමී තැන් ගෑණුන්ට ආවේණික ලක්ෂණ කියලා හිතාගෙන ඉන්නවා. ඕනෑතරම් පිරිමි එ් ජාතියේ වැඩ කරනවා. ඇත්තටම බල්ලා කිව්වාම බල්ලට දැනේනේ නැති හින්දා ලොකු වැරැද්දක් නෑ. ඒත් ගෑණි කිව්වාම දැනෙනවා.

නපුංසකයා හෝ පොන්නයා කියන්නෙත් ඒ වගේ වචනයක්. ඒ වචනය පහත් වැඩ කරන මිනිස්සුන්ට හෝ මනුස්සයෙක් පහත් වැඩ කරනවා කියලා පෙන්වන්න යොදාගන්න එකට මං එකඟ නැහැ. ලිංගිකව පිරිමි හෝ ගැහැණු වෙනුවට වෙනස් තත්වයන් යටතේ මිනිසුන් උපදිනවා කියන එක සාමාන්‍ය දෙයක්. ඒක ජීව විද්‍යාත්මක තත්වයක්. කොටින්ම කිව්වොත් අපේ ගෙදර ඉන්නවා ලෙස්බියන් පූසෙක්.

ඉතින් පහත් මිනිහෙක්ට නපුංසකයා (හෝ ඒ අර්ථය එන කුණුහරුප) කියා බණින එක පසුගාමී ප්‍රතිගාමී වැඩක්. මාතලන් සහෝදරයාගේ නපුංසක පෝස්ට් ගැන මට කියන්නට තියෙන්නේ එපමණයි. මගෙ නං අදහස ඔය වගේ පහත් අය ගැහැණු අයටත් වඩා, නපුංසක අයටත් වඩා ඉන්නේ පිරිමි අයම තමයි.