තවත් බස් කතාවක්

අද අප්පච්චිලා ස්ට්‍රයික්. ගෙදරට වෙලා ඉන්නෙ. මමනං ඉස්කෝලෙ ආව. සීටීබීයෙක්ක. මං දැක්ක පේස්බුක් එකේ අප්පච්චිලට බයිනව. ඇමෝම. පන්තියේ ටීචත් බැන්න. යාලුවොත් බැන්න.

 

අප්පච්චිලා පාරෙ නීති කඩන්න ඉඩ දෙන්න කියලලු ස්ට්‍රයික් කරන්නෙ.

ඇත්ත තමා. අපපච්චිල ස්ට්‍රයික් කරන්නෙ නීති කඩන්න කියල තමා.

අප්පච්චිලට ඒක ස්ට්‍රයික් කරල ඉල්ලගන්න වෙලා. ඒ අයිතිය. 

අප්පච්චිලා ස්ට්‍රයික් කළත් සමහර අයට ඒක ස්ට්‍රයික් කරලා ඉල්ලගන්න ඕන එකක් නෙවෙයි. කොච්චර දඩ වැඩිකළත් පොලීසියේ එකාට ටොක්ක දීලා ගොඩයන්න පුලුවන් අය තමා ඉන්නෙ. අන්තිමට ඕව යන්නෙ අප්පච්චිලගෙ කරපිටිං.

ඉරක් කපන්න මාසයක් තිස්සෙ ප්ලෑන් කරන්නෙ නෑ. ඒත් විසිපන්දාහක් හොයන්න අප්පච්චි මාසයක් මහන්සි වෙනව. මාසයක් බඩගින්නෙ ඉන්න වෙන්නෙ අපට. මට බඩගින්න ෂේප් කරගන්න පුලුවන්. ඒත් අවුරුදු එකහමාරෙ නංගිගෙ බඩගින්නත් නිවන්නෙපැයි. අම්ම වේගෙං ආපු බීඑම්ඩබ්ලිව් එකට යටවුණාට පස්සෙ ඒකිට මව්කිරිත් නෑනෙ. කොහෙද බීඑම්ඩබ්ලිව් එකේ ගියපු බීගත්ත අයියලාගෙ ලෝයර් කියල අාපු මනුස්සයෙක් අම්මට ලක්ෂ පහක් දෙන්නං ඩිස්චාට් වෙන්න කිව්ව හොස්පිටල් එකෙං. ඩිස්චාට් වුණැයිං පස්සෙ අයියල අතුරුදං. ඉතිං අම්ම දැං එකතැං. වන්දියකුත් නෑ. අම්මගෙ බේත් වලටත් ලොකු වියදමක් යනවලු.

අප්පච්චි ඊයෙ රෑ බස්සෙක දාලා බීගෙන ආවෙ. ඇවිත් බැන්න. අප්පච්චිල වමෙං ඉස්සර කොරන්නෙ, වේගෙං යන්නෙ එයාලගෙ වුවමනාවට නෙවෙයිලු. පාරෙ ලෝ එක මුදලාලිට අදාල නෑලු. නීති රැකල ටාගට් කවර් කරන්න බෑලු.

‘යකෝ මුං දඩ වැඩිකරල අපේ විනය හැදුව කියල මුදලාලිය ටාගට් එක අඩුකරනවද බොලං‘ ඊයෙ රෑ තාත්ත ඒම බැන්න.

******************************************

මට මතක් වුණා සංජීව සර් කිව්ව කතාවක්. සර් කිව්වට ඌ පොඩි එකෙක්. විද්‍යාපීඨෙ. පත්තර කියවන එකෙක්. ටීචලා බණින්නෙ සංජීව එක්ක කතාකරන්න එපා මිනිහ ජේවීපී කාරයෙක් කියලා. ඒත් ඒ සර් පන්තියේදී ජේවීපියටත් බණින වෙලාවල් තියෙනවා.

මට මිනිහ කියන ඒව මතක හිටින්නෙ නෑ. බස් ගැන නිසා මතක හිට්ටා. 

මිනිහ කිව්වෙ පාරෙ ට්‍රැෆික් අඩුකරන්න නං පොදු ප්‍රවාහනේ ශක්තිමක් කරන්න ඕනලු. පොදු ප්‍රවාහනේ කියන්නෙ බසුයි කෝච්චියිලු. පොදු ප්‍රවාහනේ ශක්තිමත් කරන්න නං කාර් බාර් පාරට දාන අයට එක එක වියදම් දාන්න ඕනලු. ඒ කියන්නෙ ඒ වාහන වලට විතරක් වැඩියෙන් දඩ ගහන එක, කොළඹට ඇතුල්වෙද්දී ටිකට් එකක් කඩන එක වගේ.

හැබැයි ඕක කරද්දී වාහන ගෙදර දාලා එන අයට බස්, කෝච්චි සර්විස් එක හොඳටම දෙන්න ඕනලු. 

පාරේ බස්වලට වෙනම ට්‍රැක් එකක් දෙන්න ඕනලු. විනාඩියකට සැරයක් හරියට බස් යවන්න ඕනලු. බස් රේස් නැතිවෙන්න ඕනලු. හොඳ ජාතියෙ බස් විතරක් පාරට දම්මල ඒවට ටිකක් වැඩි ටිකට් එකක් කැඩුවත් කමක් නෑලු. 

බස් ඩ්‍රැයිවර්ලට පුහුණුවක් දෙන්න ඕනලු. එක එක අය හිතුමතේට බස් පාරට දානව වෙනුවට කොමිසමකින් බස් නියාමනය කරන්න ඕනලු. බස්වලට ඩ්‍රැයිවර්ල දාන එක පිළිවෙලට කරන්න ඕනලු.

මං හවස සර්ව හම්බෙලා ඇහුව ඔහොම එකක් කළොත් අප්පච්චිට මොකක් වෙයිද කියල.

එයා කිව්ව එතකොට අප්පච්චිට වැදගත් විදියට ජොබ කරන්න පුළුවන්ලු. ලස්සන ඇඳුමක් අන්දලා. රේස් නැතිව. අස්සෙන් බස්සෙන් දාන්නැතුව. මැද ට්‍රැක් එකේ පිලිවෙලට බස්සෙක ගෙනියන්නලු තියෙන්නෙ.

සර් කියන විදියට වෙනවනං හොඳයි....

අපේ පන්තියෙ එවුනුයි පේස්බුක් එකේ එවුනුයි අප්පච්චිලට බණින්නෙ ආසාවට නීති කඩනව කියල හිතාගෙන.

ඩ්‍රැයිවර්ලනෙ දන්නෙ අස්සෙන් බස්සෙන් දාගෙන බස්සෙක මේන්ටේන් කරන එකේ අමාරුව. අනික අප්පච්චිගෙ වගකීම ගැන දන්නෙ මංනෙ.

බස්සෙකේ ඉන්න අප්පච්චිලට බයින මිනිස්සු මකබෑවුණත් මායි නංගියි අම්මයි ගැන අප්පච්චි හිතනවා. ඒ හිතල තමයි මුදලාලිව සතුටු කරන්න හැමදාම බස්සෙකේ ගේම ගහන්නෙ. හදිසියෙ ඇක්සිඩන්ට් වුණොත් අප්පච්චි අච්චු. අපි අනාතයි.

******************************************

අප්පච්චි කියනෙක ඇත්ත. මේ ලංකාවෙ ඉන්න හැමඑකාම කරන්නෙ නීති කඩන එක විතරයි. 

ඔෆිස් එකේ හාප්ෂීට් එක මාටිය ගහනවුං එනව අප්පච්චිල ස්ට්‍රයික් කරනෙක ගැන බයිල ටෝක් දෙන්න.

කෝටි ගණං මාටිය ගහනවුං අප්පච්චිලගෙ විනය හදන්න කියල දඩේ දානව.

අප්පච්චිලගෙ විනය නෙවෙයි රට්ට තියෙන විනේ.

ඔය කෑගහනවුං ඔක්කොටම වඩා අප්පච්චි ආසයි බස්සෙක පිළිවෙලට පාරෙ ගෙනියන්න. ඒත් මුදලාලිට ඕන අප්පච්චිගේ විනේ නෙවෙයි ටාගට්නෙ. සිරී අයියගෙ මුදලාලිට ඕන එයාගෙ ටාගට්. ඉතිං අප්පච්චියි සිරී අය්යියි රේස්.

එක්කො ඕව ගැන කතාකරල වැඩක් නෑ.

එක්කො නීති රකින්න ගිහිං ටාගට් කවර් නොකර තාත්තගෙ ජොබ නැතිවෙයි.

නැත්තං නීති ගැන නොහිත ටාගට් කවර් කරන්න ගිහිං විසිපන්දාහ ගෙවල අපට බඩගින්නෙ ඉන්න වෙයි.

- උඩුවා අයියගෙ බ්ලොග් එකේ අකුරු කලේ... ප්‍රයිවෙට් බස් ඩ්‍රැයිවර් කෙනෙක්ගේ පුතෙක්

(සත්‍ය කතාවක් ඇසුරිණි)